Duszpasterze aktualni
Ksiądz Proboszcz Ignacy Zając
Ks. prob. Ignacy Zając ur. 23.07.1960 r. w Żegiestowie. Dzieciństwo spędził na Śląsku Opolskim w Kietrzu.
Tam też uczęszczał do szkoły podstawowej. Do szkoły średniej dojeżdżał kolejno do Raciborza i Kluczborka.
W 1982 r. wstąpił do nowicjatu salezjańskiego w Kopcu koło Częstochowy. 22 sierpnia 1983 r. złożył pierwszą profesję zakonną. W latach 1983—1985 odbywał studnia filozoficzne w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Salezjańskiego w Krakowie.
W 1985 r. został skierowany do Zespołu Szkół Towarzystwa Salezjańskiego w Oświęcimiu na roczną praktykę pastoralno-pedagogiczną. Po rocznej pracy wychowawczej powrócił na dalsze studia teologiczne do Krakowa, które ukończył w 1990 r. obroną pracy magisterskiej z katechetyki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
12 czerwca 1990 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk ks. bp. Albina Małysiaka. W latach 1990-1992 pełnił obowiązki wikariusza parafialnego w salezjańskiej parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Kielcach.
Po dwóch latach pracy duszpasterskiej w Kielcach został przeniesiony do Oświęcimia, gdzie objął obowiązki katechety w tamtejszej wspólnocie zakonnej, w szkole i w internacie.
W latach 1994-2002 pracował w Rektoracie Polskiej Misji Katolickiej w Würzburgu w redakcji dwutygodnika PMK w Niemczech „Nasze Słowo”. Po powrocie do Polski, osiadł w Krakowie, domu prowincjalnym salezjańskiej Inspektorii św. Jacka. Tam pełnił funkcję redaktora naczelnego „Wiadomości Salezjańskich”. Po prawie półtorarocznym pobycie w Krakowie został skierowany do pracy w duszpasterstwie niemieckim w diecezji München-Freising.
W roku 2006, po śmierci ks. Bernarda Waidemanna, objął obowiązki proboszcza PMK Rosenheim.
Duszpasterze 1945 — 2005
Zdzisław Skorupiński i Jan Bonawentura (1945—1952)
Pierwszymi duszpasterzami w latach 1945—1952 byli ojcowie kapucyni: Zdzisław Skorupiński i Jan Bonawentura
Stadnik, którzy po wyzwoleniu z obozu koncentracyjnego zamieszkali w klasztorze ojców kapucynów przy
Lorettowiese. Tam oraz w kaplicy Rossacker i w kościele Christ-König odbywały się pierwsze polskie msze
św.
Przez wiele lat życie religijne, jak np. święcenie pokarmów, nabożeństwa majowe czy różańcowe, koncentrowało się przy prowizorycznym ołtarzu budowanym przez niewiasty między polskimi blokami na wolnym powietrzu. Duszpasterskiej opiece podlegały wtedy tereny: Nussdorf, Feilnbach, Flinsbach i Bad Aibling. Pamiętano również o grobach oficerskich w Murnau. O. Zdzisław udał się na misje do Wenezueli, o. Bonawentura wrócił do kraju.
ks. dr Adam Kocur (1952—1956)
Następnym duszpasterzem w latach 1952—1956 był ks. dr Adam Kocur. Z wykształcenia prawnik,
ukończył w Rzymie studia teologiczne i tam odebrał święcenia kapłańskie z rąk abpa Józefa Gawliny.
W sierpniu ks. infułat Edward Lubowiecki powołał go do pracy w kurii frankfurckiej. Jego krótka posługa duszpasterska i działalność charytatywna pozostała po dziś dzień żywo w pamięci parafian.
ks. Prałat Stefan Leciejewski (1956—1976)
Proboszczem w latach 1956—1976 był ks. prałat Stefan Leciejewski, więzień Dachau, z całym
zaangażowaniem oddał się pracy dla ludzi, którzy jak on przeszli piekło kacetów.
W 1966 r. została erygowana parafia św. Michała, która bratersko przyjęła polską parafię. W czasie budowy kościoła msze św. i nabożeństwa skupiły się w zastępczym drewnianym kościele, co usprawniło posługę duszpasterską, kultywowanie i kontynuację życia w tradycji i kulturze polskości. W istniejącej szkółce sobotniej znalazły miejsce nauka religii i języka polskiego, Koło Żywego Różańca, chór parafialny, Krucjata Eucharystyczna, jasełka i opłatki parafialne, praca z młodzieżą i ministrantami, zespół teatralny i taneczny. Ręcznie szyte i haftowane stroje regionalne z tego okresu są zachowane i pielęgnowane do dzisiaj.
Niemal wszyscy należeli do Związku Uchodźców Polskich z siedzibą w Londynie, a ich flaga jeszcze dziś zdobi poczet sztandarowy w święta. Organizowane były pielgrzymki, w szczególności do Altötting. Po śmierci ks. infułata Lubowieckiego episkopat niemiecki rozwiązał Polską Kurię Biskupią i na jej miejsce ustanowił Polską Misję Katolicką w Niemczech z siedzibą we Fryzyndze (Freising). Na pierwszego jej rektora został powołany ks. prałat Stefan Leciejewski.
ks. Antoni Lichota i ks. Bernard Waidemann (1977—2005)
Nowym proboszczem Rosenheimu w 1977 r. został ks. Antoni Lichota, salezjanin. Jego posługa i praca
duszpasterska obejmowała 12 placówek dojazdowych: Bad Aibling, Bad Endorf, Breitbrunn a. Chiemsee,
Engelsberg, Freilassing, Rieden, Reit im Winkel, Tegernsee, Murnau, Traunstein, Waldkraiburg i Weyarn.
W 1989 r. do parafii przybył drugi duszpasterz — salezjanin ks. Bernard Waidemann, jako wikary i katecheta.
Polska Misja w Rosenheim nie posiadała ani centrum, ani biura parafialnego, które od początków mieściło się w prywatnym mieszkaniu każdego proboszcza. Nauka religii i katecheza wiernych, życie religijne dorosłych, dzieci, młodzieży i grup parafialnych miały miejsce w jednym pomieszczeniu Domu Parafialnego św. Michała.
Na ustawiczne interwencje i prośby proboszcza Antoniego Lichoty, i dzięki wielkiej pomocy śp. Benno Storra, kierownika referatu obcojęzycznego kurii arcybiskupiej, wybudowano w 1992 r. Centrum Parafialne przy Heilig-Geist-Str. 46 dla dwóch Misji: chorwackiej i polskiej ze wspólną kaplicą. Uroczystości poświęcenia ośrodka dokonali: bp Franz Schwarzenböck, chorwacki bp Cyryl Kos i bp Piotr Skucha. Odtąd tutaj koncentruje się życie religijno-duszpasterskie i kulturowe obu nacji, które w nim odnajdują kawałek własnej ojczyzny.
W 1993 r. ks. proboszcz Antoni Lichota przeszedł w stan spoczynku i wrócił do Polski. Kuria arcybiskupia ustanowiła ks. Bernarda Waidemanna proboszczem i kierownikiem Polskiej Misji Katolickiej, obejmującej dekanaty: Bad Aibling, Baumburg, Berchtesgaden, Chiemsee, Inntal, Miesbach, Rosenheim, Teisendorf, Traunstein, Waldkraiburg i Wasserburg.
Pożegnanie ks. proboszcza Lichoty, wprowadzenie na urząd nowego proboszcza ks. Waidemanna oraz powitanie nowego wikarego ks. Ludwika Synowca odbyło się 12 IX 1993 r. w kościele św. Michała w Rosenheim.
Po udanym świętowaniu jubileuszu 60-lecia naszej parafii, przyszło nam wszystkim przeżywać smutne chwile. Musieliśmy pochylić się nad przemijalnością naszego życia. Dokładnie 20 listopada 2005 r., w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata, odszedł do Pana nasz duszpasterz, ks. prob. Bernard Waidemann. Uroczystości pogrzebowe odybywały się w Rosenheim i w Polsce, w Oświęcimiu, gdzie ostatecznie spoczęły doczesne szczątki naszego Proboszcza.